1998 yılında, Mimar Sinan Üniversitesi Sosyoloji bölümünden mezun olduğumda elimde sadece diplomam ve satış alanında üç yıllık tecrübem vardı. Ne sosyoloji ne de sadece satış benim gerçekten yapmak istediğim şeyler değildi. Tüm bunlar, gelecekte yapacağım lezzetli yemekler için temel malzemelerdi. Neler yapmak istediğimi biliyordum -dünya görüşümü genişletmek, bilgisayarla neler yapılabileceğini görmek ve herşeyin nasıl pazarlanabileceğini öğrenmek istiyordum . Tüm bunları tek bir yerde, en iyi şekilde öğrenebileceğime inanıyordum – Amerika’da. Bütçem kısıtlıydı çünkü kendi biriktirdiğim parayı kullanacaktım ve her akçe benim için çok değerliydi. Bu yüzden, Amerika’da okula yazılmadan önce kendimi denemek için bir yıl çocuk bakıcısı (au-pair) olarak Amerika’ya gittim. Bu bir yıl boyunca, stajer olarak yerel televizyon kanalında kameramanlık, gazetede muhabirlik yaptım ve yaratıcı yazarlık, problem çözme teknikleri alanlarında sertifika programlarına katıldım. Yanında kaldığım aile, ilk defa bu kadar aktif bir çocuk bakıcıları olduğunu belirtmeden edememişti! Bu verimli geçen bir yılın sonucunda tekrar okula dönmeye ve Amerika maceramı uzatmaya karar verdim. Bu macerada yanıma biri daha katıldı – iktisad bölümünden zorla mezun olmuş, kalbinde aşçı olmak yatan bir yol, bir hayat arkadaşı.

Washington DC bölgesinde, Prince Georges Community College’da multi-medya tasarım programına başladım. Bu program sayesinde dijital dünya, tasarım ve pazarlama konularında ihtiyacım olan temel bilgilerin hepsini öğrendim. Amerika’da kaldığım 5 yıl boyunca çeşitli firmalarda ve derneklerde tasarımcı olarak görev aldım. Kurumsal kimlik tasarımları, metin yazarlığı, reklam, katalog, websitesi tasarımları gibi bir markayı hak ettiği yere getirmek için gereken her konuda çalışma imkanım oldu. Sonrasında, kendi müşterilerime tasarım ve markalaşma alanlarında hizmet vermek için Banuhaus Design firmasını kurdum. Birçok Amerikalı ve Türk şirkete hizmet verdim.

Amerika’da geçen eğitici 5 yıldan sonra Türkiye’ye döndüm. Edindiğim bilgi birikimini bir özel şirkette değerlendirerek kariyer basamaklarını hızla tırmanıp pazarlama ve kurumsal iletişim yöneticisi olarak uzun yıllar görev yaptım. Bir yandan da kendi müşterilerime yardımcı olmaya devam ettim. Ancak durmadan çalıştığım soluksuz geçen yıllar içinde geldiğim noktada bir eksiklik vardı – hayatta ki asıl amacımı kaybetmiştim! O kadar çok kendimi çalışmaya kaptırmıştım ki yolda bir yerlerde ruhum bedenimden ayrı düşmüştü. Neyi, neden yaptığımı unutmuştum -yaş 35’i geçince insan sadece bir iş değil hayatında bir anlam aramaya başlıyor! Benim bu anlamı bulmam ve bir bütün olabilmem 2 yılımı aldı.

Bu arayış sürecimde yapmak isteyipte zaman bulamadığım herşeyi yaptım: iğnelerle, kağıtlarla, iplerle “Tekrar” isimli on üç sanat eseri yarattım, bir kitap yazdım (çok yakında sizlerle paylaşacağım) ve her zamanki gibi müşterilerime markalarının başarılı olması için yardım ettim. Sonunda hep dedikleri gibi aradığım cevabın zaten hayatımın içinde olduğunu gördüm -çok küçük yaşta annemle başladığım, kadınların hayallerine kavuşmalarına yardımcı olmak için birşeyler yapma isteğim sonra müşterilerimle devam etmişti. Fakat bana asıl yardımı Amerikalı kadın girişimci akıl hocam yapmıştı. Belki de hayatımda ilk defa üreten, kendi işini yapan bir kadının nasıl mutlu olabileceğini onda görmüştüm. Kendisi, benim rol modelim olmuştu. Üstelikte yardımını benden esirgememiş ve kendi işimi kurmamda bana yardımcı olmuştu.

Benim amacım, en başından beri, kadınların potansiyellerini kullanmalarına, üretmelerine ve hak ettikleri mutluluğa kavuşmalarına destek olmaktı ve bunu fark ettikten sonra herşey yerine oturdu. Artık neyi neden yaptığımı biliyorum -siz sevgili, değerli hanımların başarılı markalar yaratmasına, üretmesine ve mutlu olmasına yardımcı olmak istiyorum. Benim hayalim; ülkemizdeki üreten, girişimci kadınların sayısını arttırmak. Biz kadınlar birlikte mutlu yarınlar yaratabiliz. Üreten kadın bence en güzel kadındır!